Τραμπ και Πούτιν στην Αλάσκα
Τραμπ και Πούτιν στην Αλάσκα, θα τα πούνε…λάσκα-λάσκα
και τον Ουκρανό Ζελένσκι, θα τον έχουν πεζεβέγκη.
Εκεί στις πολικές αρκούδες, πάν’ οι δύο αλεπούδες,
να ’χουν κρύο το μυαλό τους, τεντ α τεντ που θα ’ναι οι δυο τους.
-Γεια σου γειτονάκι, γεια σου, μήπως κρύωσαν τ’ αυτιά σου;
-Έλα πάρε ένα τσάι κι η συζήτηση αρχινάει!
-Τα νερά της Βεριγγείου, μας χωρίζουνε τους δύο,
εγώ μ’ αυτή την Πολιτεία κι εσύ με τη Σιβηρία!
-Δεν μαλώνουμε οι δυο μας, έχει ειρήνη το χωριό μας,
μα εσύ κυρ Πούτιν τώρα, τρία χρόνια έχεις μπόρα!
-Τι τα θέλεις τα κανόνια, άστα, γύρνα το στα λόγια,
κοίτα τώρα οι Αζέροι κι οι Αρμένιοι χέρι-χέρι!
-Αλλά Πακιστάν και Ινδία, τους σταμάτησα με μία,
κάνε και εσύ ειρήνη και να δεις το τι θα γίνει!
-Εγώ το Νόμπελ θα το πάρω, με εσένανε…κουμπάρο
και θα πιούμε και σαμπάνια, θα χορέψει κι η Μελάνια!
-Γείτονα από πού ν’ αρχίσω, κάτσε να σου εξιστορήσω,
Ευρωπαίοι Αμερικάνοι, μου καναν καρδιά μελάνι!
-Μου ’φαγαν κράτη και χώρες, δύσκολες περνούσα ώρες,
μέρη που ’χα εγώ στο πιάτο, όλα μπήκανε στο ΝΑΤΟ!
-Θέλαν και την Ουκρανία, να την κάνουν αποικία,
μου ’σπασαν, που λες, τα νεύρα και πετάχτηκα απ’ την έδρα!
-Στοπ, στοπ, στοπ, Βλαδίμηρέ μου, έφταιξα εγώ, για πες μου,
τότε ο Μπάιντεν κυβερνούσε, που μόνο υπνοβατούσε!
-Τώρα λέγε τι γυρεύεις, τα παλιά μη μαγειρεύεις,
τη μισή την Ουκρανία; Σου τη δίνω με τη μία!
-Ντόναλντ μου το παρακάνεις, τώρα ή μιλάς ή κλάνεις,
το ένα τέταρτο θα πάρω, μου το δίνεις για καπάρο;
-Και να γράψουμε…συνθήκη, διώξε αυτό το καθοίκι,
στείλ’ τονε για καραγκιόζη, γυρολόγο ταξιδιώτη!
-Στείλ’ τονε να ζητιανεύει και μια αρκούδα να χορεύει,
βάλε σοβαρούς ανθρώπους, να χουν γνώση για τους τόπους!
-Γνώση για την ιστορία, πού ανήκει η Ουκρανία,
δεν ήταν ποτέ στη Δύση, τώρα είναι παρά φύση!
Και ο Ντόναλντ κομπιασμένος, πίνει τσάι μουδιασμένος,
τον Βλαδίμηρο κοιτάζει και ο νους του λογαριάζει.
-Ό,τι θέλεις να στο δώσω, μα αυτόν πώς να τον διώξω,
εκλογές άμα ζητήσει, ίσως πάλι να κερδίσει!
-Είναι και οι Ευρωπαίοι, οι μαλάκες κι αρουραίοι,
κοίτα τους συνωμοτούνε, ψάχνουν αφορμές να βρούνε!
-Γερμανοί, Άγγλοι και Γάλλοι, μπρος για άξονα έχουν βάλει,
σαν τους βρω μπροστά στο τζάκι, θα τους ρίξω ένα χεράκι!
-Ντόναλντ, μην τους λογαριάζεις στο μυαλό σου δεν το βάζεις,
εσύ κι εγώ, εμείς οι δύο, έχουμε το… κυλικείο;
-Βόμβες έχουμε ως τα αυτιά μας, τα όμορφα πυρηνικά μας,
αν κλάσουμε ομοβροντία, θα τους κάνουμε ιστορία!
Ο Ντόναλντ τον ξανακοιτάει, ξαναπίνει λίγο τσάι,
σκέφτεται τι ν’ απαντήσει, τελικά βρίσκει τη λύση.
-Στην Αλάσκα, εδώ στο κρύο, μού πες Πούτιν το αστείο,
σου πήρα τα πρωτοτόκια, τώρα σε κερνάω φώκια!
-Μας την πούλησε ο τσάρος, που… τον ενοχλούσε ο γλάρος,
εγώ δε θα σου πουλήσω, αλλά θα σου την χαρίσω!
Πάρε όλη την Ουκρανία με συζήτηση καμία,
Νόμπελ, Νόμπελ, τ’ όνειρό μου, τον κακό μου τον καιρό μου!
Βασίλης Μυλωνάς, Ξεριάς, 11/08/2025
##########
Καλώς μας ήρθε ο Αύγουστος!
Καλώς μας ήρθε ο Αύγουστος, ο τρυγητής ο μήνας,
με το φεγγάρι το λαμπρό και με γιορτές μεγάλες.
Με τα σταφύλια τα γλυκά και με κολιούς σαν χέλια
και τα αμπάρια ξέχειλα, σιτάρι και κριθάρι.
Ο μήνας ο κουβαλητής, ο πλούσιος ο μήνας,
αυτός που τρέφει σώματα και ζώων και ανθρώπων.
Καλά το λέγαν οι παλιοί, δυό να ’ταν κάθε χρόνο,
μα φτάνει κι ένας μοναχός, τους έντεκα χορταίνει.
Να βάλει ο αμπελουργός, εμπρός το πατητήρι,
να βγάλει μούστο και κρασί, όπου καρδιές ευφραίνει.
Να βγούνε νιοι, να βγούνε νιες, να παν’ στα πανηγύρια,
πρώτα στη Μεταμόρφωση, του Ιησού Σωτήρα.
Και ύστερα στης Παναγιάς, το Πάσχα του Αυγούστου,
όπου γιορτάζουν… σωρηδόν, Δέσποινες και Μαρίες.
Αλλά και οι Παναγιώτηδες, μαζί και οι Παναγιώτες,
καιρός για γλέντια και ψητά, κρασί, χορό τραγούδι.
Ας τον χαρούμε, άνθρωποι, τον Αύγουστο τον μήνα,
γιατί μπροστά μας έρχεται, πάλι ένας χειμώνας.
Ας επιμένουν νιοι και νιες, ξάπλα στις παραλίες
για να μαυρίσουν τα κορμιά, φάρμακο για το κρύο.
Ας την χαρούν τη θάλασσα και να… αλατιστούνε,
να σφίξουνε τα κρέατα, να διώχνουν τις αρρώστιες.
Καιρός ν’ αποθηκεύσουμε, του ήλιου βιταμίνες,
που σπάνια τις παίρνουμε, με κρύο και με χιόνια.
Άμυνα ο οργανισμός να ’χει για ένα χρόνο,
γιατί σαν αρρωστήσουμε, ουέ κι αλίμονό μας.
Άμα βαράει η τσέπη μας, θα πάμε στον γιατρό μας
και ας μας λέει ο Άδωνις, πως όλα πάν’ ρολόι.
Θέλω να κλείσω ραντεβού, σ’ ένα νοσοκομείο,
μα… κάποια δευτερόλεπτα, έχω την ευκαιρία.
Τέλος του μήνα μου ’πανε, στο ιντερνέτ να πάρω,
μα, εγώ πού πάν’ τα τέσσερα, δεν ξέρω ο καημένος.
Πήγα στον φαρμακοποιό, αυτός να μου το κλείσει,
μου είπε όλα πιάστηκαν, έλα τον άλλο μήνα.
-Μα τι θα γίνει εγώ πονώ; -Τι θέλεις να σου κάνω;
Πες τα αν θες στον υπουργό, πες τα στον Γεωργιάδη!
Γι’ αυτό σας λέω, τον Αύγουστο, μαζέψετε υγεία
και μην ακούτε τα… μπλα-μπλα, τα λόγια τα μεγάλα.
Ας ξεκουράσουμε ψυχές κι ο νους να ηρεμίσει,
ταχιά έρχονται έγνοιες, θα μπούμε στη ρουτίνα.
Να… λιγοστέψει και η Βουλή, να πάψουν οι καβγάδες
και οι βουλευτές να πάρουνε κι αυτοί μία ανάσα.
Να τους ξεχάσουμε κι εμείς, γιατί μας έχουν πρήξει,
μην πω πως μας γκαστρώσανε, με τις επιτροπές τους.
Ας πάν’ κι αυτοί στη θάλασσα, ας παν στις παραλίες
κι όταν θα γίνουν εκλογές, θα έρθουν να μας δούνε.
Ας σταματήσουνε, λοιπόν, τα κουκλοθέατρά τους
κι ας σταματήσει κι η Ζωή, επιτέλους να… γκαρίζει.
Καλό μας μήνα, φίλοι μου, τον Αύγουστο ας χαρούμε,
γιατί χειμώνας έρχεται, να δούμε τι θα δούμε.
Υ.Γ. Στις 10 Αυγούστου του 1940,
με γέννησε η μάνα μου στον Παλιό Ξεριά,
βελονιάζοντας καπνόφυλλα.
Γι’ αυτό αυτόν το μήνα τον έχω ιδιαίτερη συμπάθεια.
Ευχαριστώ τον Θεό, που με αξίωσε να ζήσω τόσα χρόνια!
Βασίλης Μυλωνάς, Ξεριάς, 01/08/2025
##########
Μέρα Δημοκρατίας
24 Ιουλίου 1974. Τη μέρα αυτή τη θυμάμαι, σα να είναι σήμερα.
Δουλεύουμε στη Μερσεντές, στη Γερμανία, Τούρκοι και Έλληνες, χουντικοί και…αντιχουντικοί μαζί. Οι χουντικοί μάς αποκαλούσαν κομμουνιστές… Ζήσαμε τα γεγονότα των προηγούμενων μερών. Το πραξικόπημα της πανηλίθιας χούντας κατά του Μακαρίου. Την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Την κατάρρευση της χούντας και τον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι, αυτή τη μέρα. 24 Ιουλίου 1974. Έτσι αυθόρμητα, πήρα ένα χαρτονάκι και έγραψα επάνω με μεγάλα χοντρά γράμματα: 24 Ιουλίου, μέρα ελευθερίας, ο θάνατος του φασισμού και της δικτατορίας.
Απέναντί μου, σε άλλη μηχανή, δούλευε ένας χουντικός. –Μυλωνά, μη γράφεις τέτοια πράγματα, μου είπε, σα να ήθελε να μου πει, δεν χάσαμε ακόμη… -Τελειώσατε, του είπα, άλλαξε μυαλά!
Για να πω την αλήθεια, αν και εκδηλωμένος χουντικός, ο «απέναντι» συνάδελφος, δεν με απείλησε ποτέ, όπως προθυμοποιούνταν άλλοι παλληκαράδες.
Τις μέρες εκείνες τις ζήσαμε μαζί Έλληνες και Τούρκοι… Ένας Τούρκος, με το άκουσμα ότι τα τούρκικα στρατεύματα μπήκαν στην Κύπρο, χοροπηδούσε απ’ τη χαρά του. Κάποιοι συμπατριώτες του τον σταμάτησαν. Μάλιστα το έμαθε και ο «μαέστρος». Μας μάζεψε όλους εμάς, Τούρκους και Έλληνες (είχαμε συναδέλφους και άλλων εθνικοτήτων) και μας παρακάλεσε να μην έρθουμε σε μαλώματα, τουλάχιστον μέσα στο εργοστάσιο, πράγμα που τηρήσαμε όλοι.
Τις επόμενες μέρες παρακολουθούσαμε τον εμπαιγμό του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Γκιουνές που έκανε στον δικό μας υπουργό εξωτερικών Γεώργιο Μαύρο στο Λονδίνο. Τον περίμενε ο Μαύρος για συνομιλίες και ο Γκιουνές είχε εντολή από τον Ετζεβίτ, τον πρωθυπουργό του, να καθυστερεί, μέχρι που ο στρατός τους να πάρει τα εδάφη που είχαν χαράξει.
Αυτό ήταν. Οι ηλίθιοι αξιωματικοί της χούντας, με την αμορφωσιά τους την δυσλειτουργία του μυαλού τους στην πολιτική, κατάφεραν αυτό που ξέρουμε στην Κύπρο. Σκοτωμούς, βιασμούς, εκτοπισμούς, προσφυγιά, απώλειες περιουσιών και τραυματισμένες ψυχές.
Μάλιστα. Και υπάρχουν και σήμερα υποστηρικτές της χούντας… Κάποιοι, σαν έπεσε η χούντα, εντάχθηκαν στην ΕΠΕΝ. Το νοσταλγό κόμμα της χούντας. Και ύστερα μεταπήδησαν στο ΛΑΟΣ. Και από εκεί… με ελαφρά βηματάκια στη Νέα Δημοκρατία. Και έγιναν και υπουργοί (Κυριάκο Μητσοτάκη μ’ ακούς;)
Από τότε πέρασαν 51 χρόνια. Τώρα γιορτάζουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Πανηγυράκι το είπε ένας ακροδεξιός αυτή τη γιορτή στον κήπο του προεδρικού μεγάρου και φυσικά δεν παραβρέθηκε. Τι να γιόρταζε ο άνθρωπος, την κατάρρευση της δικτατορίας; Τα υπόλοιπα σχόλια είναι περιττά. Και ο μίστερ Βελόπουλος απουσίασε. Ίσως να είχε να γεμίσει τα κουτιά του με τις κηραλοιφές του… Αμ, η Ζωή, η κυρία χωρίς διακόπτη; Να σας πω, τι ζητάει η αλεπού στο παζάρι; Αυτή του νυν προέδρου της Δημοκρατίας του έχει σύρει εκατό εξάψαλμους. Και είναι στα μαχαίρια με όλους. Τι λέτε, να πήγαινε στη γιορτή και ύστερα να πέσουν τα ποσοστά της στη επόμενη δημοσκόπηση; Φανταστείτε, ο Κουτσούμπας ήταν παρών, αν και δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με… το καπιταλιστικό σύστημα. Από ευγένεια; Ίσως, αλλά παραβρέθηκε ο άνθρωπος.
Τέλος, η Δημοκρατία είναι εδώ και όσοι πιστοί προσέλθετε! Οι υπόλοιποι καθίστε στα σπιτάκια σας και κοιτάζετε τη γιορτή από την τηλεόραση. Και μη ξεχάστε, γράψτε και έναν κατάλογο με τα κουσούρια της να τα πείτε αύριο στη Βουλή…
Και… αν κάποιοι από εσάς ήταν στην εξουσία και δεν θα ερχόμασταν εμείς στη «γιορτή» σας, σίγουρα θα τρώγαμε κανένα ξύλο ή θα μας στέλνατε για διακοπές στη Γυάρο… Η Δημοκρατία, όμως, σας ανέχεται. Γκέκε;
Χρόνια πολλά, λοιπόν και να τα χιλιάσουμε!
Βασίλης Μυλωνάς, 25/07/2025
